Wolkenspoor

De dagen hollen mij voorbij, het is
een wedstrijd die ik nooit kan winnen,
want hou ik bij of haal ik in, ontglippen
ze alweer, alsof je de liefde van je leven
wilt beminnen, zo helemaal voor jou,
van jou alleen

De dagen hollen mij voorbij, het is
een wedstrijd die ik nooit kan winnen,
een oorlog waar bij voorbaat vaststaat
wie de banier van de gewonnen veldslag
dragen zal, wie fier kan zwaaien op de
heuveltop over alles wat gevallen is en
over allen die nog rechtop de ogen richten
naar het hemelvuur

De dagen hollen mij voorbij, het is
een wedstrijd die ik nooit kan winnen,
alsof de zee je opneemt dan weer neerlegt
op het zand, waar je dan aangespoeld maar
wachten moet op jutters die je schitteringen
bergen willen, want wie voor overwinning
strijdt zal zegevieren

De dagen hollen mij voorbij, het is
een wedstrijd die ik nooit kan winnen,
het is in sporen lopen, getrokken voren
waarin voeten snijden, ploegen,
worstelen om het aas te grijpen dat ver
vóór de horizon verduistert

De dagen hollen mij voorbij, het is
een wedstrijd die ik nooit kan winnen,
want wat aangeleerd ligt opgeslagen
is slechts vluchtig, wat echter ingeboren al
aanwezig is zal blijvend duren, daarheen
het spoor te volgen is zoals naar wolken
kijken, daarin je leven verder schrijven is
wat jou wordt gevraagd

De dagen hollen mij voorbij, het is
een wedstrijd die ik nooit kan winnen,
de dagen hollen mij voorbij, alleen dat
wolkenspoor, O ja, dat wolkenspoor dat
Jij daar met onzichtbare inkt in Liefde
hebt geschreven, mij ingeprent,
blijft duren.