Deze dag draagt zonlicht zoals nooit
tevoren, alles baadt in licht, het is een
helderheid die enkel ’s nachts in dromen
schitterde, daar kon ik het geloven, O,
en nu dan, nu dan zomaar overdag, terwijl
ik langs het water wandel, weerspiegelt
al dat nachtelijk mooi zomaar voor mijn
ogen, nu moet ik wel geloven, nu moet ik
wel geloven dat jij opnieuw geboren bent,
dat jij, zoals die zonnestralen, mij draagt,
mijn dag en elke dag verlicht, zelfs zonder
vragen, O, ik wist het wel maar durfde
niet geloven, ik durfde niet geloven dat
jouw Liefde, dat jouw adem mij al droeg
nog voor dit Licht mij kon bereiken en
ik schreeuw het uit van vreugde: deze dag
draagt zonlicht zoals nooit tevoren, en
dank zij jou voel ik me nooit verloren.
Boutman 